فقه شیعی و رویکرد به قرآن

اشارتی به گذشته و نظاره ای به آینده فقه شیعه و ارتباط آن با قرآن دارد. نویسنده نخست از پیوند فقه و قرآن در عصر حضور ائمه سخن می گوید پس از جدایی آن دو در یک دوره، پیوند دوباره آنها و پس از پیدایش فقه استدلالی در مدت چند قرن بحث می کند. در ادامه از سلطه مجدد حدیث گرایی که با پیدایش جریان اخباریگری پدید آمد سخن گفته، ره آورد آن را جدایی دوباره فقه از قرآن و محوریّت یافتن حدیث می داند . سقوط جریان اخباریگری و ظهور مجدد فقه استدلالی و افق هایی که باید در جهت نزدیکی هرچه بیشتر فقه و قرآن پیموده شود، محور دیگر مقاله است. نویسنده در این راستا راهکارهای زیر را مطرح می کند:  1- تأسیس بنیاد جدید برای فقه در پرتو اصول پایه قرآنی 2- فراتر رفتن از آیات الأحکام در نگاه فقهی به قرآن. 3- اصلاح نظام آموزش فقهی حوزه 4- تهیه و تدوین موسوعه فقهی قرآنی و 5- گفت و شنود فقهی مذاهب اسلامی.